Vanmiddag kwamen ze van de Deventer firma Veldhoen maar liefst 100 verhuisdozen brengen. Gewone verhuisdozen, dozen voor boeken en een mooie doos met vloeipapier voor alleen het glaswerk. De rest komt later. Ik wist niet dat je deze dozen niet meer terug hoeft te brengen.  Tegenwoordig kun je ze houden en zitten de kosten bij de prijs in. Nou wordt het terugbrengen vanuit Portugal wel wat moeilijk en kostbaar, denk je niet….. Ha ha.

Ze staan nu in de kamer, maar het valt me mee. Gisteren heb ik veel kasten en boeken (oh wat heb ik veel boeken en nog heb ik niet alles weg kunnen doen) laten ophalen door de kringloop, dus ik heb gelukkig weer wat ruimte beneden. Ik moet nog uitzoeken hoe ik hier foto’s kan toevoegen dus een foto van al die verhuisdozen houdt de lezer / volger tegoed.

Vanavond ga ik een uurtje besteden aan Portugese les (7e les) en morgen maak ik een eerste start met het inpakken van spullen. Ik begin met die van de kinderen die boven staan. In twee porties, een voor Niek en een portie voor Renée. Die worden door Veldhoen apart opgeslagen gelukkig, zodat zij er makkelijk bij kunnen.
Hun doopkaars, kruisje, muziekboeken en allerlei tekeningen van toen ze jong waren zitten er bij. Van Niek begrijp ik dat die er helemaal geen belang aan hecht. Het past wel bij deze tijd, begrijp ik van andere ouders, maar ik neem die doopkaarsen dan dan maar mee …. Als ze jarig zijn, steek ik in hun plaats de doopkaars wel aan.

 

Het motto van deze dag (misschien een beetje te melancholisch ?)

Het leven is een voortdurend afscheid nemen.

Origineel: Das Leben ist ein beständiges Abschiednehmen.
Bron: Elisabeth von Heyking Duits schrijfster 1861-1925
Briefe, die ihn nicht erreichten (1903) 169